Pascal Braeckman en zijn vrouw vervullen de rol van “pleeggrootouders”

Volgens Het Laatste Nieuws hebben klankman Pascal Braeckman en zijn vrouw An sinds enkele maanden twee van hun kleinkinderen als pleegkinderen opgevangen. Hij vertelt VRT NWS dat ze stabiliteit wilden bieden. Komt opvang door “pleeggrootouders” echter vaak voor? Welke voor- en nadelen zijn er dan?

Pascal Braeckman, bekend van onder meer “Reizen Waes”, vertelt: “We wilden dit eigenlijk niet publiek maken, maar het kinderspeelgoed in ons huis is in het programma ‘Huis gesmaakt’ (een spin-off van ‘Huis gemaakt’ op VTM Go, red.) in beeld gekomen.” Bart (Appeltans, red.) stelde daarop een vraag, die door journalisten werd opgepikt.

Braeckman spreekt over het feit dat hij en zijn vrouw An momenteel de verantwoordelijkheid hebben voor de vier en twee jaar oude dochters van hun dochter. Het is geen duidelijke situatie، maar Braeckman wil graag openhartig over het onderwerp praten om andere pleeg- of grootouders te helpen. Hij wil geen informatie geven over de aanleiding ervoor. Hij vertelt dat ze vooral bezorgd waren over het uit elkaar halen van de kinderen. We wilden hen een gevoel van stabiliteit geven, aangezien het voor hen al emotioneel zwaar is geweest.

Hoe dan ook, het blijft een belangrijk engagement voor Braeckman en zijn vrouw. Ondertussen zijn ze allebei 62 jaar oud en hebben ze nog steeds gewerkt. Het is bijvoorbeeld zo dat hij onlangs terugkwam van een twee weken durende opname in Rwanda. Is dat enigszins in overeenstemming? Braeckman erkent dat het succesvol was, maar dat heeft zeker gevolgen gehad. Mijn vrouw werkt bij Ikea en ze hebben alles geweldig opgelost. Ze zit momenteel in een soort systeem, waardoor ze tijdelijk niet meer moet werken, waardoor ze haar kleinkinderen thuis kan laten. Daar zijn we zeer dankbaar voor.”

Lang niet alleen Braeckman en zijn vrouw zijn in Vlaanderen pleeggrootouders. Jan Brocatus, woordvoerder van Pleegzorg Vlaanderen, weet dat kinderen en jongeren in ongeveer de helft van alle pleegzorgsituaties in Vlaanderen (dat waren er eind 2022 8.480, red.) worden opgevangen in hun familiale netwerk. Nog eens 16% van de opvang vindt plaats in het sociale netwerk van de kinderen.

Het eerste dat we proberen is opvang door familie of sociaal netwerk, aangezien er al te weinig pleeggezinnen zijn voor de bestandspleegzorg (pleeggezinnen die pleegkinderen opvangen zonder dat ze het gezin van oorsprong kennen). Naar schatting zes van de tien pleegzorgsituaties binnen het familiale netwerk worden in handen genomen door de grootouders. Dat is ongeveer een derde van de totale groep, niet een kleine groep.

Het onderwijs is veranderd:

Een groot voordeel is natuurlijk dat de kinderen al bekend zijn met hun pleeggrootouders. Brocatus voegt toe: “Maar dan begint natuurlijk het opvoedingsluik.” Voorheen waren grootouders vaak degenen die de zorg konden dragen voor hun kleinkinderen. Opeens moeten ze een andere rol aannemen. Bovendien erkent Braeckman dat opvoeden een individueel vermogen vereist. Natuurlijk zijn er regels voor pleegzorg. Bovendien zijn veel normen en waarden op het gebied van onderwijs veranderd. In het begin had ik het moeilijk omdat we niet echt een traditioneel gezin zijn.

De regels zijn niet hetzelfde als vroeger, maar we zijn niet zo los. Dat verhaal is volgens Brocatus “heel herkenbaar”. We kunnen uit onderzoek naar pleeggrootouders afleiden dat dit generatieverschil een effect kan hebben: Soms veroorzaakt het onzekerheid en onmacht. Bovendien wordt hun sociale netwerk ook beïnvloed door de nieuwe omstandigheden: Ze hebben minder tijd en zijn minder flexibel in hun sociale leven, waardoor ze zich af en toe geïsoleerd of eenzaam voelen.

” Hoewel grootouders vaak extreem geïnteresseerd zijn in hun kleinkinderen, moeten ze soms de problemen onderschatten of durven te verbergen.

Jan Brocatus, vertegenwoordiger voor pleegzorg in Vlaanderen.

Pleegzorgconsulenten proberen daar ook naar te kijken. Brocatus weet: “Sowieso houden we rekening met elke plaatsingssituatie, maar bij grootouders hebben we vaak extra aandachtspunten.” Zo zijn mensen vaak erg geïnteresseerd in hun kleinkinderen, wat natuurlijk zeer gunstig is.

Maar in sommige gevallen zorgt het ervoor dat ze bepaalde problemen onderschatten of durven te verbergen. En dan is er een kans op overbelasting.

Lees ook: Waarom Wise Bank de betrouwbare keuze is?

Plan C: Hoewel hij geen concrete cijfers heeft, maakt Brocatus uit gesprekken op dat pleeggrootouders vaak nog betrokkener zijn dan bestandspleegzorgers. Omdat ze familie zijn, blijven ze vaak langer proberen, zelfs in moeilijke situaties, waar een bestandspleegzorger misschien sneller keuzes zou maken of beperkingen zou stellen.

Als ik dat al haal, ben ik bijna 80 tegen dat zij 18 zijn. Wat gebeurt er als we ziek zijn?

Pascal Braeckman, auteur van

In feite zijn Braeckman en zijn vrouw zelf niet zeker van de duur van de pleegzorgsituatie voor hun kleindochters. Het klinkt eerlijk: “Maar kinderen horen niet bij hun grootouders op te groeien.” Het gaat momenteel nog allemaal door, maar als ik dat al haal, ben ik bijna 80 als ze 18 zijn. Wat gebeurt er als we ziek zijn?

Brocatus zegt dat veel pleeggrootouders bezorgd zijn over die kwestie. Bovendien bestaat het risico dat ze ouderdomskwaaltjes verkleinen of verbergen. Om deze reden bespreken onze consulenten dat onderwerp regelmatig. Het opstellen van een gezamenlijk ‘plan C’ voor de toekomst van een pleegkind vereist een open en open houding.

Ik ben blij:

De laatste vraag is: Hoe gaat het met de nakomelingen van Braeckman? Pleegzorgconsulenten komen regelmatig langs. Daarna hebben ze methoden om te controleren of alles goed gaat met hen. Het ziet er ook goed uit, lacht hij.

In het begin vonden ze het ook vreemd dat ze opeens altijd bij ons waren. Die vraag wordt nu echter zelfs niet meer gesteld. De oudste geeft zelf aan dat ze tevreden is. Het is leuk om dat te horen van een vierjarige.

Lees ook: Welke maand worden belastingen terugbetaald?.